ΒΡΟΧΗ

Μιά πρωινή ψιχάλα
ραντίζει το πρόσωπό σου.
Βρεγμένο φύλλο η καρδιά μου
κι ο άνεμος - γεμάτος μυστικά-
μήνυμα τρυφερό της ψιθυρίζει.

ΚΡΑΥΓΗ

Διπλή σιωπή στην κάμαρα.
Το χαμόγελο του μαχαιριού
στα χείλη σου.
Η σάρκα μου κραυγάζει
τ' όνομά σου.
Λύτρωσέ με. Θέλω
ν' αναγνωρίζω τη φωνή μου

ΙΑΝΟΣ

Είχε δυό πρόσωπα
σαν τον αρχαίο Θεό.
Το ένα έβλεπε στο μέλλον
αδημονώντας.
Το άλλο, λυπημένο
στο παρελθόν του.
Κι ο ίδιος δε βρισκόταν
πουθενά