ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ

Επιστρέφουν κάποτε
στα γερασμένα σώματα
οι μνήμες των ερώτων.
Χαμηλωμένα φώτα,
τσιγάρο στα χείλη,
το χαλασμένο εκκρεμές
μιας αργής μουσικής.
Χορευτικό κυνηγητό
στις γέφυρες της νύχτας
με το φεγγάρι των σταθμών
ν' ασημώνει τις ράγες...
Μεθυσμένα βήματα
στην άβυσσο του χρόνου...
"Επιλελήσμεθ' ηδονή γέροντες όντες"

ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Δειλινό του φθινοπώρου.
Σταλάζει μνήμη μουσική.
Τα δάχτυλα του φωτός
χτυπούν το ρόπτρον του απείρου.
Στα αόρατα νεφελώματα
τα πανάρχαια φτερά
ζωγραφίζουν το παραμύθι του κόσμου.
Μιά φορά κι έναν καιρό...

Ακούω, σέρνονται στο σκοτάδι,
σέρνονται και κουρταλούν
οι αλυσίδες των ονείρων μας
στη φυλακή της γλώσσας.
Ο αντίλαλος του χρόνου
"Ει ζήσεται τα οστέα ταύτα..."

ΠΕΡΣΕΑΣ

Νίκησα, νίκησα...
Κοίταζα τον καθρέφτη,
όταν τη σκότωνα.
Τώρα καβάλα
στο φτερωτό άλογο
-ήρωας και σωτήρας-
καθρεφτίζω
το φριχτό κεφάλι μου
στα πετρωμένα βλέμματα
των ανθρώπων

ΚΑΠΝΟΜΑΝΤΕΙΑ

Στη Φαίδρα

Αναμμένα κεράκια της λήθης!
Κάποιος μου φύσηξε νύχτες στα μάτια.
Άνθη φυτρώσαν στο μυαλό μου
Ένιωθα τις πεταλούδες
να φτερουγίζουν στα μαλλιά.
Πλησίαζε ο ενδεχόμενος Θεός
Το παραπέρα ήταν άγραφο ακόμα...

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 2Ο ου ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ- ΑΜΗΝ)

Τα ποιήματά μας δεν είναι άνθη
για να τα κορφολογήσουν
τα τρυφερά χέρια των κορασίδων .
Τα ποιήματά μας δεν είναι ρόδα
για να τα προσφέρουν μπουκέτα
οι αβροδίαιτοι καθηγητές ποίησης
που δεν έγραψαν ένα στίχο στη ζωή τους.
Τα ποιήματα μας είναι δέντρα
που ρίχνουν τον ίσκιο τους στο μέλλον.
Αλλά οι τυφλοί δεν βλέπουν το δάσος ….

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΟΝ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ (ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ)

Ποια βότανα γητεύματος
στο νύχτωμα του δρόμου
σχεδόν σβησμένη φέρανε
μια μνήμη αισθητική;
Το σώμα του έρωτά μου,
τη σάρκα που ήθελα,
τα λατρεμένα χείλη;
Εν εκστάσει βλέπω νυν
τις περασμένες μέρες,
το παίγνιον της μοίρας

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΚΑΪΝ

Ένας γέρικος ήλιος ανατέλλει
στα λυπημένα όνειρά μου.
Τις πύλες του έχει κλείσει
ο ουρανός. Βοά το αίμα ,
το χυμένο αίμα , στη μνήμη.
Καπνίζουν μέσα μου τα ερείπια
του γενετήσιου χρόνου.
Χιλιάδες πεινασμένα παιδιά
δείχνουν το σημάδι στο μέτωπό μου.
"Μη τι φύλαξ των αδερφών μου ειμί;"