ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 2Ο ου ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ- ΑΜΗΝ)

Τα ποιήματά μας δεν είναι άνθη
για να τα κορφολογήσουν
τα τρυφερά χέρια των κορασίδων .
Τα ποιήματά μας δεν είναι ρόδα
για να τα προσφέρουν μπουκέτα
οι αβροδίαιτοι καθηγητές ποίησης
που δεν έγραψαν ένα στίχο στη ζωή τους.
Τα ποιήματα μας είναι δέντρα
που ρίχνουν τον ίσκιο τους στο μέλλον.
Αλλά οι τυφλοί δεν βλέπουν το δάσος ….

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΟΝ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ (ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ)

Ποια βότανα γητεύματος
στο νύχτωμα του δρόμου
σχεδόν σβησμένη φέρανε
μια μνήμη αισθητική;
Το σώμα του έρωτά μου,
τη σάρκα που ήθελα,
τα λατρεμένα χείλη;
Εν εκστάσει βλέπω νυν
τις περασμένες μέρες,
το παίγνιον της μοίρας

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΚΑΪΝ

Ένας γέρικος ήλιος ανατέλλει
στα λυπημένα όνειρά μου.
Τις πύλες του έχει κλείσει
ο ουρανός. Βοά το αίμα ,
το χυμένο αίμα , στη μνήμη.
Καπνίζουν μέσα μου τα ερείπια
του γενετήσιου χρόνου.
Χιλιάδες πεινασμένα παιδιά
δείχνουν το σημάδι στο μέτωπό μου.
"Μη τι φύλαξ των αδερφών μου ειμί;"