ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ

Επιστρέφουν κάποτε
στα γερασμένα σώματα
οι μνήμες των ερώτων.
Χαμηλωμένα φώτα,
τσιγάρο στα χείλη,
το χαλασμένο εκκρεμές
μιας αργής μουσικής.
Χορευτικό κυνηγητό
στις γέφυρες της νύχτας
με το φεγγάρι των σταθμών
ν' ασημώνει τις ράγες...
Μεθυσμένα βήματα
στην άβυσσο του χρόνου...
"Επιλελήσμεθ' ηδονή γέροντες όντες"

ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Δειλινό του φθινοπώρου.
Σταλάζει μνήμη μουσική.
Τα δάχτυλα του φωτός
χτυπούν το ρόπτρον του απείρου.
Στα αόρατα νεφελώματα
τα πανάρχαια φτερά
ζωγραφίζουν το παραμύθι του κόσμου.
Μιά φορά κι έναν καιρό...

Ακούω, σέρνονται στο σκοτάδι,
σέρνονται και κουρταλούν
οι αλυσίδες των ονείρων μας
στη φυλακή της γλώσσας.
Ο αντίλαλος του χρόνου
"Ει ζήσεται τα οστέα ταύτα..."

ΠΕΡΣΕΑΣ

Νίκησα, νίκησα...
Κοίταζα τον καθρέφτη,
όταν τη σκότωνα.
Τώρα καβάλα
στο φτερωτό άλογο
-ήρωας και σωτήρας-
καθρεφτίζω
το φριχτό κεφάλι μου
στα πετρωμένα βλέμματα
των ανθρώπων