Saturday, June 23, 2007

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Υγρό λυκόφως.
Τραγουδούσαν οι σειρήνες.
Δεμένος στο κατάρτι
παραληρούσε:
"Κύματα της καρδιάς μου,
μονοσύλλαβα,
γεμάτα λύπη,
στα βράχια ποιάς Ιθάκης
θα με τσακίσετε;"

4 comments:

Μαρινα ..... said...

Ισως γι αυτο την Ιθάκη μας ποτε δεν θα την βρούμε; Μας κρατά ο φόβος λες, μηπως στα βραχια της τσακιστούμε; Ποιός ξέρει...
Να σαι καλά Ποιητή.
Ευφρόσυνη εσωτερικη διαδρομη χαράσουν τα γραφόμενα σου.
Μ.Γ

γιάννης φιλιππίδης said...

Και στα σκοτεινά δάση
τις νύχτες
χούφτες χούφτες νεράιδες
περίμεναν
ν’ ακούσουν βήματα
όχι για να κλέψουν φωνές
μα για λίγη συντροφιά.
Συντροφιά ανθρώπων όντων
γιατί δεν πέρναγαν εύκολα
τόσοι αιώνες.
Ως τον ηλεκτρισμό αυτά...

smokecolumn said...

@ μαρίνα: Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια . Για την "ιθάκη" Ετσι είναι . Πόσες φορές δε μας φαίνεται μικρή κάθε επιτυχία , μετά την πραγματοποίησή της !

@ γιάννη : Πόσες νεράιδες κρύβει το δάσος της ψυχής κάθε ανθρώπου!

Anonymous said...

"... κύματα μονοσύλλαβα στα βράχια της Ιθάκης να με αποθέσεται, κι ο παλφασμός της δύνης αν επέλθει - στο πέρας της διαδρομής - Εκείνη αναμένει...