Thursday, June 21, 2007

ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ

Κάθε φορά που μιλώ
- είδωλο σε καθρέφτη-
μπροστά στις κωφάλαλες θύρες
της αιωνιότητας
αγγίζω την πληγή μου.

2 comments:

γιάννης φιλιππίδης said...

Να τις χαϊδευείς τις πληγές σου,
γλυκαίνουν, γητεύονται έτσι.

Να τις μετουσιώνεις σε καινούργια αισθήματα.
Να τις κουβεντιάζεις να γίνονται ποίηση, στίχοι, τραγούδια.

Ν' ανοίγεις τα παράθυρα να μπει το καινούργιο φως. Ν' ανοίγεις την εξώπορτα να έρχονται οι φίλοι.

Σε διάβασα. Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία...

smokecolumn said...

Ευχαριστώ φίλε μου. Τα λόγια τα γραμμένα είναι βάλσαμο στις πληγές του κόσμου.