Ωρα μεσημεριού. Σημαίνει
το εκκρεμές του τζίτζικα.
Βροντούν τα άρματα του ήλιου
στις κορυφές των πεύκων.
Γλάροι σημαδεύουν
τον άγραφον ουρανό.
Και συ, γυμνό νησάκι,
πέτρινη ερημιά
στη μοίρα των κυμάτων.
Monday, May 7, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Tρυφερό!
Καλημέρα! :))
Τρυφερό στην πρώτη όψη, αλήθεια. Αλλά νιώθω ένα πόνο συρρικνωμένο βότσαλο. Το πιο βαθύ σκοτάδι ανάγνωσμα του πιο λαμπρού μας ήλιου-
εμένα με κλώτσησε
@ ellinida : Ευχαριστώ , σε παρακολουθώ ως νεφεληγερέτη
@ ναταλία κάππα: καλώς ήρθατε. Βαθιά και διεισδυτική η ματιά σας
(όντως νιώθω την αντιστροφή : και μέσα στο φως έβλεπε σκοτάδι )
Σας χαρίζω έναν κραδασμό καρδιάς και μια καλημέρα
γυμνούλι κι άγραφο το μη κατακτημένο
νησί χιλίοδη πύλη
από μιαν απόβαση
πλώρη θα συρθεί στην ανατολική σου άμμο
η άφιξη δικαιωμάτων
πλεύσε τώρα πλήρες επιβάτη...
* μα εγώ είμαι όντως δάσκαλος
του εαυτού μου
@ χνούδι Τι άλλο πιό πολύτιμο απο την αγάπη,
τον κραδασμό μιας καρδιάς;
@ "εριηρέ αοιδέ" οι δάσκαλοι φαίνονται πάντα , ακόμα κι ανάμεσα στους πολυάριθμους μνηστήρες της τέχνης
Post a Comment