Τ' αγέρι τρικυμίζει τ΄ασφοδίλια.
Στα μάρμαρα παραληρεί το φως.
Νιώθω το σύρσιμο τ' αόρατου φιδιού.
Εδώ γυρνούν ανάποδα οι δείχτες.
Μαζεύω τα κουρέλια της λύπης μου.
Τα δάχτυλα των αιώνων με ξεφυλλίζουν.
Tuesday, May 15, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Aπίστευτοι οι συνειρμοί που γεννά αυτό το ποίημα.
Καλημέρα.
Post a Comment